Het was duidelijk dat ze niet lekker in haar vel zat. Roos (9 jaar) laat boos gedrag zien, ze geeft aan dat ze geen vrienden en vriendinnen in de klas heeft en dat ze dom is. Ze zit duidelijk niet lekker in haar vel en dit is al een paar weken aan de gang. Eigenlijk sinds de start van dit schooljaar. De gesprekken met de leerkrachten zijn ook compleet anders dan de gesprekjes van vorig jaar. Toen speelde ze nog met iedereen en de ene dag sloot ze met buitenspelen bij de jongens aan op het voetbalveld en de dag erna bij de meiden op het duikelrek. Buiten dat ze 2 nieuwe juffen heeft, is er verder niets veranderd. Hoe komt het toch dat ze het zo anders beleeft. De ouders vragen om hulp om inzicht te krijgen.
Ik vraag Roos om figuurtjes te plaatsen. Ze heeft 2 grotere figuren die de juffen voorstellen, 1 figuurtje voor zichzelf en dan nog een hele berg figuurtjes voor haar klasgenoten.
Daar komt het volgende beeld uit:
Roos staat met haar rug naar de klas toe. Er zijn 2 klasgenoten die haar, voor haar gevoel, steunen. Een van de juffen is steeds bezig met de relschoppers in de klas en de andere juf ziet iedereen maar voelt erg ver weg.
Samen met Roos heb ik het erover gehad hoe het voelt daar helemaal in de hoek met de rug naar iedereen toe. Dit was erg eenzaam en voelde erg vervelend. Ze herkent dit ook hoe het op school gaat. Ze heeft het gevoel dat de juffen niet bereikbaar zijn voor haar en dat de twee kinderen die bij haar staan het enige is wat haar een beetje helpt, maar gevoelsmatig vinden deze kinderen het ook lastig dat ze steeds bij haar moeten zijn.
Ik vraag haar wat haar zou kunnen helpen. Ze kan niets benoemen dus ik leg iets in de opstelling met de naam “hulpbron”. In dit geval is het een steen, maar het zou ook een ander figuurtje of papiertjes kunnen zijn.
Door deze hulpbron in de opstelling te brengen komt er beweging. Het helpt Roos om om te draaien en de juf kan erbij komen staan.
Naarmate er wat meer tijd verstrijkt kan Roos op een andere plek gaan staan en kunnen er ook figuurtjes uit het groepje klasgenoten naar haar toe bewegen.
Aan het eind van de sessie ziet het er als volgt uit: (de foto is vanaf de tegenovergestelde kant genomen t.o.v. de foto boven)
Dit gaf Roos een goed gevoel. Er waren meer kinderen die bij haar wilde zijn, de juf was makkelijker toegankelijk voor haar en ze kon de andere kinderen in de klas ook goed zien.
Roos heeft in de periode na de opstelling een persoonlijk uitgeteste steen mee naar school gehad die haar extra heeft geholpen.
Het gaat een stuk beter met haar. Ze maakt meer speelafspraakjes en voelt zich minder alleen in de klas.
Reactie plaatsen
Reacties